Waar gebeurd: DE LOODS HEEFT ALTIJD GELIJK

DE LOODS HEEFT ALTIJD GELIJK

Toen er nog geen radio was, geen radar op alle schepen en geen VHF, moest alles in de mist op het gevoel gebeuren, langzaam varen en goed luisteren en het mistsein geven.

Zo gebeurde het ook met deze loods op de Goldfinch, een regelmatig scheepje die naar Antwerpen kwam. Het was zomer dag en dikke mist.

De loods vroeg om vaart te minderen want volgens zijn klok moesten we bijna voor het hoofd liggen. De kapitein zei: Neen loods,we zijn nog een halve mijl van Vlissingen verwijderd maar toch de loods begon te stuurboorden en stopte de motoren. Het was vloed, ze dreven tegen het hoofd aan en liepen vast.

Toen het uitklaarde zat er ook een schilder voor zijn “ezel” te schilderen, dit was een unieke gebeurtenis. En de loods maar wachten op hoogwater om weer vrij te komen. Vandaar dat de koers pal zuid was, omdat de loods het had voorspeld.

Nu was het de gewoonte dat sommige loodsen hun vrouw naar Vlissingen lieten komen in de zeebeurt. Ze logeerden in Huize Truida, ze waren samen en konden ook een maaltijd samen gebruiken.

Veel loodsen liepen op de Boulevard tot onder het kustlicht om te zien of hun schip niet in de bocht was bij Terneuezen. Zo ook de vrouw van de loods op de Goldfinch, ze liep op de Boulevard en zag een bekende loods. Ze Deed haar beklag dat ze al dagen haar man niet gezien had en of die soms meegevaren was. Die Bruggeling zei : Kiek moar over de meur, je vent zit op de Goldfinch, en zo gebeurde het dat ze contact had met haar echtgenoot, hij was niet meegevaren.

De kapitein steunde op zijn Decca en zo beweerde hij dat ze nog een halve mijl van Vlissingen waren,maar vergat dat er ook een fout door het “landeffect” was op de groene teller. De loods had weer gelijk.  Hij leeft nog en is een stuk ouder dan ik, hij zal het verhaal wel bevestigen.