Om 12u hadden we afgesproken bij mezelf, Patrick Schevenhels voor een mountainbikerit van 55km langs de mooiste Wase wegen.
Olivier Francois en partner Saskia, Paul Hendrikx (the one and only) en Joerie Verlinden komen als eersten toe zodat we alvast al even kunnen bijpraten in mijn "man cave" alias poolhouse waar het haardvuur al gezellig knettert.
Nadat ook Jackie Hottinger, Mark Sermeus met zijn zoon Pieter en tenslotte André Carpentier toekomen, besluiten we aan tafel te gaan voor pistolets met beleg en verschillende groentjes om de sportieve activiteit alvast gezond te starten. 

Tegen 13u arriveren ook nog een collega van Saskia en Herman Van Driessche met 2 mountainbikevrienden zodat we met een recordaantal van 13 deelnemers de tocht kunnen starten.

We starten in de regen maar volgens buienradar kunnen we vanaf 13u30 droog weer met opklaringen verwachten. Na amper enkele kilometers in de Sombeekse meersen rijden we door modder en diepe plassen, gevolg: onmiddellijk natte voeten dus vanaf nu heeft het alvast geen zin meer om plassen te ontwijken.
We rijden langs de historische Mirabrug in Hamme, een padje langs de oude Durme en een stukje Waasmunsterse heide. De regen is nog steeds niet gestopt maar we zijn vol vertrouwen dat de voorspellingen van buienradar uiteindelijk wel min of meer zullen kloppen.
 
Mede door Herman met zijn 2 kompanen is onze snelheid vrij hoog zodat na 15 km Joerie reeds op "eigen tempo" aan de terugweg wil beginnen. Gelukkig kunnen we hem overtuigen om zeker tot de bevoorrading door te rijden. Terwijl we door het natuurreservaat Molsbroek in Lokeren rijden, laten we het tempo iets zakken en als de groep op lastige stukken toch uit elkaar valt, wachten we hier en daar zodat we na 30 km samen aan de bevoorrading toekomen. Maureen (mijn echtgenote) staat geduldig te wachten op het Waasmunsterse oude vliegveld met een tafeltje vol lekkers. Zelf gebakken rijsttaart en cake, banaan, sinaasappel, water, sportdrank en ... een beetje zon.
Joerie en Jackie besluiten ondanks de nieuwe energie die ze tijdens de bevoorrading binnen krijgen om toch langs de baan terug te rijden. Deze keer kunnen we ze niet meer overtuigen om bij ons te blijven zodat we met elf het tweede deel van de rit aanvangen.

Als het een tijdje later opnieuw begint te regenen, beginnen we het vertrouwen in buienradar toch een beetje te verliezen.  We doorkruisen verder Waasmunster tussen heide en dijk. Enkele collega's vertellen me dat ze toch verrast zijn van de prachtige natuur in deze streek. Een tiental kilometers voor het einde hebben we nog pech met een lekke band maar Paul bewijst dat hij het niet alleen kan uitleggen en in een mum van tijd is de band vervangen en kunnen we weer verder.  

In de laatste kilometers krijgen we nog een helse stortbui over ons, we zijn er nu wel zeker van: weg met buienradar op onze smartphone!

Als we toe komen is het tijd om afscheid te nemen van Herman en friends en ... om de tuinslang uit te rollen. We hangen van onder tot boven vol modder dus fietsen, schoenen, benen, ... worden eerst afgespoten vooraleer we om beurten een warme douche nemen. En dan staat Maureen weer klaar met een lekkere warme tas verse soep. De soep smaakt super maar eerlijk, geen mountainbike rit zonder een lekker biertje achteraf. Terwijl we napraten over de tocht proeven we enkele biertjes met wat kleine versnaperingen.

Rond 18u30 vertrekken we naar Den Brabander, een oude brouwerij in Tielrode die een vijftiental jaren geleden werd omgebouwd tot een gezellig eetcafé. De bediening is wel een beetje traag maar het eten is lekker en de sfeer is top. Moe maar voldaan vertrekt iedereen tenslotte enkele uren later huiswaarts.

Bedankt aan alle deelnemers om van deze namiddag en avond een geslaagde activiteit te maken.

Verslag: Patrick Schevenhels

Foto's: Patrick Schevenhels en Mark Sermeus.